เปลี่ยนวิธีการเรียนใหม่[181/365วัน]

หลังจาก พยายามอ่านหนังสือไวยกรณ์ของ 中級（ちゅうきゅう）ให้จบใช้เวลาไป สี่เดือนครึ่งโดยประมาณ จริงๆก็ไม่ได้อ่านทุกวัน แต่ไปเที่ยวที่ไหนก็จะติดไปด้วยทุกครั้ง แม้แต่ออกไปซื้อของที่ 秋葉原（あきはばら）ก็ยังเอาไปด้วย ”หนักมาทั้งนาน จบเสียที่่ ”
เล่มต่อไปคือ หนังสือคำศัพท์ของ 中級 จริงๆก็ไม่ได้ใช้ในการทำงานทั้งหมด แต่ก็ถือโอกาสจำความหมายคันจิไปในตัว หลังจากอ่านไวยกรณ์จบ 20บท ก็จำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็พอสามารถสื่อสารเรื่องยากๆ ได้(ที่ไม่เกี่ยวกับงาน) แต่ก็มีเปิด dic บางคำ เพราะจนมุนจริงๆ เล่นมุกคำที่มีความหมายตรงกันข้ามก็แล้ว ความหมายใกล้เคียงก็แล้ว ก็ยังไม่เข้าใจ เปิด dic ครั้งเดียวจนเลย ล้าสุดก็เรื่องผลไม้มีีสารพิษที่นำเข้าจากประเทศจีน ว่าเข้ามาทางเรือใช้เวลานานมากประมาณ 7วัน ทำให้ผลไม้อาจเน่าได้ ทำให้มีการใช้ยาเกิดขึ้น มีแมวไปกินแล้วตาย หมาคนแล้วเจ็บท้ิอง ประมาณนี้ครับ
ผมก็เลยคิดว่าผมจะเปลี่ยนวิธีการเรียนใหม่เป็นท่องจำศัพท์ และคันจิ ไวยกรณ์คงเรียนรู้จากการเขียนรายงาน เพราะที่บริษัทมีน้องคนหนึ่ง คอยแก้ไขให้ทุกวัน เวลาจะทดลองไวยกรณ์ว่าเขียนถูกหรือเปล่า ผมก็จะเขียนในรายงานประจำเลย ในรูปแบบไวยกรณ์ที่อยากจะทดลองใช้ ว่าคนญี่ปุ่นรู้เรื่องหรือ เปล่า
ตอนนี้คิดว่าในหัวผมจำคำศัพท์ได้ ประมาณ ไม่น่าจะเกิน 500 ตัว ทำให้คุยไม่ค่อยรู้เรื่อง บางคำพอได้ยินก็นึกความหมายออก แต่เวลาพูดเองนึกไม่ออกก็มี ส่วนไวยกรณ์ก็ใช้ซ้ำแบบเดิม ถ้าจำได้สัก 1,000 ตัว ผมว่าผมคงจะพูดและอธิบายอะไรๆ ได้ง่ายขึ้น ตอนนี้ก็จำู่คำศัทพ์บทที่หนึ่งอยู่ครับ

以上です。